သစ္ပင္ေတြေတာင္မီးခိုးေရာင္မႈိင္းေနၾကျပီ
ေကာင္းကင္ရဲ႕ ဆႏၵကို သတိမျပဳမိဘဲ
လိႈက္လွဲစြာ ၀ဲပ်ံခဲ့ဖူးျပီ......
လက္ေတြ ျဖဳတ္ခ်ေပးပါ
တဆိတ္သြားပါရေစ
အိပ္မက္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းတဲ့အခိုက္
အလွည့္အေျပာင္းေလးျဖစ္ေအာင္....
ထားလိုက္ပါ
ဘယ္သူဘယ္၀ါမွန္းမသိေတာ့
အလင္းဆိုတာလည္း မလိုအပ္ပါဘူးေလ။ ။
3 comments:
ကဗ်ာကတိုတယ္...။ ဒါေပမယ့္ ရင္ထဲကို တည့္တည့္မတ္မတ္ေရာက္တယ္..။ တကယ္ကို တိုက္ တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ...။ ရင္ထဲက ခံစားေနရတာေတြကို ေဖာ္ျပလိုက္ေပးလိုက္ သလိုခံစားရတယ္...။
sis
မုိက္၏....
ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ကို အႀကိဳက္ဆံုးပါပဲ...
“ထားလိုက္ပါ
ဘယ္သူဘယ္၀ါမွန္းမသိေတာ့
အလင္းဆိုတာလည္း မလိုအပ္ပါဘူးေလ။ ။” တဲ့...
စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးေလးနဲ႔ တခုခုက်န္ခဲ့တယ္...
Post a Comment